In 1913 is de Federal Reserve System (FED) opgericht. De FED is een combinatie van de grootste private bankiershuizen in Amerika die zich voortaan Federal mochten noemen. Hierbij verwierven zij de bevoegdheid om dollars te creëren. In dat jaar was de Amerikaanse dollar nog “as good as gold”. Je kon naar de bank gaan met bijvoorbeeld een biljet van $ 50,- en inwisselen tegen 2,42 ounces goud. De dollar was het bewijs aan toonder dat hij recht had op de hoeveelheid goud die aan de dollar was gekoppeld. In de tussentijd is er wel het een en ander gebeurd met de dekking van de dollar door goud. Vanaf 1919 werd de internationale goudprijs dagelijks vastgesteld op het kantoor van N.M. Rothschild & Sons in Londen. N.M. Rothschild & Sons was de grootste goudhandelaar ter wereld. Vier andere handelaren stonden garant voor deze dagelijks fixing. De waarde werd vastgesteld op $ 20,67 per troy ounce. Omdat de papieren dollar aan de goudprijs was gekoppeld bleef de waarde van deze papieren dollar gelijk aan de dagprijs voor goud. Ging de goudprijs omhoog dan ging de waarde van de dollar mee, daalde de goudprijs dan daalde ook de dollar. Dit ging prima tot op het moment dat er iets heel onverwachts en merkwaardigs gebeurde.
Confisqueren van goud
In 1933 confisqueerde President Roosevelt, op grond van Executive Order No. 6102 de volledige particuliere goudvoorraad van de Amerikaanse bevolking. Goudbezit werd verboden en iedereen werd verplicht hun goud in te leveren bij de FED. De FED betaalde dezelfde prijs als de eerste fixing, nl. $ 20,67 per troy ounce. Het was de bedoeling van de President en de FED om de dollar weer sterk te maken, want die was ernstig verzwakt tijdens de “Grote Depressie”. Op zich begrijpelijk, maar de truc die naderhand werd uitgehaald liet de echte bedoeling van deze confiscatie zien.
Ware bedoeling
De Federal Reserve ´financierde´ deze confiscatie met uit het niets gecreëerd geld. De complete Amerikaanse privévoorraad goud kreeg de overheid in haar bezit alléén maar door het printen van een gigantisch aantal dollars. Hoeveel goud er toen in beslag is genomen is nooit officieel bekend gemaakt. Men spreekt over eindeloze wagonladingen vol goud richting Fort Knox. Toen de hele operatie was voltooid kwam de aap uit de mouw. Als dank voor het inleveren van hun goud werd de nieuwe prijs van van het Amerikaanse staatsgoud vastgesteld op $ 35,- per troy ounce en tevens werd de dollar met 40% gedevalueerd. De prijs van het goud gold alleen voor niet-Amerikanen, zodat eventueel achtergebleven Amerikaans privégoud niet alsnog voor de betere prijs kon worden verkocht. Dat dit de grootste ´goudroof´ in de geschiedenis is geweest, staat als een paal boven water. Het is interessant te weten dat President Roosevelt ook de persoon is geweest die zijn goedkeuring heeft gegeven aan het toevoegen van de pyramide met het alziend oog en de tekst “Novus Ordo Seclorem” op het dollarbiljet. Deze tekst wordt vaak in verband gebracht met de door de “elite” gewenste “New World Order”. Niet zo verwonderlijk omdat deze ´elite´ toevallig ook de eigenaar van de FED is.
Systeem van Bretton Woods
Het “Systeem van Bretton Woods” is een akkoord dat in 1944 is gesloten tussen de FED en de centrale banken van 43 andere landen. Tevens werd besloten tot de oprichting van het IMF (International Monetary Fund) en de Wereldbank. Het akkoord hield in dat deze landen de waarde van hun valuta koppelden aan de waarde van de dollar. De dollar werd vervolgens gekoppeld aan het goud tegen een vaste pariteit (gelijkheid van reële waarde en nominale waarde) van $ 35,- per troy ounce. Door deze koppelingen werd de goudstandaard internationaal feitelijk opnieuw ingevoerd. Hiermee werd de dollar dus officieel de wereldreserve munt. Dit systeem heeft 20 jaar goed gewerkt en heeft wezenlijk bijgedragen aan de wederopbouw van de economieën na de Tweede Wereld Oorlog.
Vertrouwen
Er was echter één probleem met dit systeem en dat was “vertrouwen”. De rest van de wereld moest vertrouwen op de integriteit van de Amerikaanse centrale bankiers. De FED kon immers dollars blijven drukken. Toen de FED in 1971 besloot om vele dollars bij te drukken om de Vietnamoorlog te kunnen betalen werden de andere landen zenuwachtig en begonnen te twijfelen aan de dollar als standaard. Daarom besloten de centrale banken van een aantal landen, waaronder Duitsland en Nederland, in 1971 hun vaste koers ten opzichte van de dollar ongedaan te maken. Deze landen begonnen hun dollars terug te geven en kregen goud ervoor in de plaats. De enorme goudvoorraad van de Federal Reserve kromp sterk ineen. Toen het Verenigd Koninkrijk in 1971 maar liefst 3 miljard dollar in goud omzette, begon de dollar in zijn voegen te kraken. Op een gegeven moment kon het systeem dit niet meer aan en moest Amerika in 1973 de goudstandaard loslaten. De overige valuta´s gingen weer op eigen koersen los van elkaar varen.
N.M. Rothschild & Sons verlaten goudhandel
In april 2004 trok N.M. Rothschild & Sons zich geheel onverwacht terug uit de goudhandel en deed afstand van het voorzitterschap van de Vereniging van Goudhandelaren, die vanaf 1917 ononderbroken in hun bezit is geweest. Men heeft zich altijd afgevraagd wat de reden kon zijn van dit plotselinge vertrek, zeker toen er in 2009 geruchten rond gingen over een grootschalige fraude met nepgoud. Hiernaar is onderzoek gedaan door de Officier van Justitie van het district Manhattan, die een inval heeft gedaan bij de NYMEX (New York Mercantile Exchange), maar de resultaten zijn nooit naar buiten gebracht.
Het is opvallend dat na 2004 de prijs van goud enorm is gestegen. Na een zijwaartse beweging van ruim 10 jaar tussen de $ 200,-en $ 400,- dollar per troy ounce begon de prijs vanaf begin 2004 explosief te stijgen. Nog opvallender is het dat de handel in goud vrijwel geheel virtueel is geworden. Heel veel wordt er gehandeld in CFD´s (Contracts For Difference). Bij CFD´s gaat het uitsluitend om het verschil tussen de aankoop- en verkoopprijs van het recht op goud. Het fysieke goud komt bij deze transacties nooit tevoorschijn. De handel in fysiek goud kan alleen plaatsvinden als persoonsgegevens en burgerservicenummer zijn geregistreerd. Op deze wijze weet men wie het goud in bezit heeft en hoeveel. Omdat nooit bekend is gemaakt hoeveel goud er is geconfisqueerd weet men ook niet precies hoeveel goud er in Fort Knox ligt opgeslagen. Chris Weber, een specialist op het gebied van edelmetalen en uitgever van het Weber Global Opportunities Report schatte de goudvoorraad van Fort Knox in 1949 op ruim 700 miljoen troy ounce. Volgens Weber werd tussen 1949 en 1972 ongeveer 525 miljoen troy ounce verkocht. In 2010 zou zich nog slechts een kleine 150 miljoen troy ounce in Fort Knox bevinden. Het is nooit bekend geworden wie de kopers waren van deze enorme hoeveelheden en waar het naar toe is gegaan. Er is een vermoeden dat het meeste goud bij de in Zwitserland gevestigde Bank of International Settlement (BIS) terecht is gekomen. De BIS werd in 1930 opgericht door en voor internationale bankiers. Als een soort bank der Centrale Banken. Over het goud wat zich daar bevindt zou geen enkele overheid nog zeggenschap hebben en volledig in handen zijn van de internationale bankiers. Dit goud zou liggen te wachten op de totale ineenstorting van het internationaal monetaire systeem om daarna de grondslag te vormen voor een nieuw te creëren wereldmunt. Wanneer dit doel is bereikt hebben de bankiers eindelijk voor elkaar waar ze al zo lang naar toe werken. Één wereldmunt geeft ze namelijk onbeperkte controle over het mondiale geldverkeer en de daar aan vastklevende machtsstructuren.
De financiële crisis en de daaropvolgende ineenstorting van de wereldeconomie in 2008 is veroorzaakt door grootschalige fraude van de internationale bankiers. De financiële injecties van biljoenen dollars en euro´s om diezelfde frauderende banken te kunnen laten voortbestaan hebben de prijs van goud doen stijgen naar ongekende hoogtes. Tellen we hierbij op de landen die in onhoudbare schuldposities zijn terechtgekomen en direct op een faillissement afstevenen dan is de chaos compleet en de wereld rijp voor een:
