De enorme verschillen in mentaliteit tussen de afzonderlijke Europese lidstaten zullen er de oorzaak van zijn dat de Euro geen lang leven zal hebben. De verschillen in levensstijl en uitgavepatronen tussen de Noordelijke en de Zuidelijke Europese lidstaten lijken onoplosbaar en onoverbrugbaar. De Europese politici hebben decennia lang gewerkt naar het samensmeden van deze lidstaten naar één monetaire unie maar moeten nu met het schaamrood op de kaken kleur bekennen en toegeven dat deze landen niet samen met één portemonnee kunnen doen. Waar de Noordelijke lidstaten te star en krampachtig zijn in hun levensstijl en financiën, daar zijn de Zuidelijke lidstaten te makkelijk en laconiek. Deze verschillen leiden tot irritatie en afkeer bij zowel de Noordelijke als de Zuidelijke landen. Als je samen met één portemonnee moet doen dan is “vertrouwen” een van de belangrijkste voorwaarden waaraan voldaan moet worden. Sinds de invoering van de Euro zijn de verschillen tussen Noord en Zuid echter meedogenloos bloot komen te liggen en is het onderlinge vertrouwen gedaald tot ver onder het vriespunt. De economische vooruitgang in de Noordelijke landen is vooral gebaseerd op groei van economie, het zuinig omgaan met de financiën en het effectief innen van hoge belastingen. De ‘groei’ in de Zuidelijke landen is voor een groot gedeelte gebaseerd op de enorme subsidies die vanuit Brussel beschikbaar zijn gesteld en de mogelijkheid om ‘goedkoop’ geld te lenen. Dit hebben ze op zo grote schaal gedaan dat hun schuldpositie onhoudbaar is geworden terwijl hun economieën te zwak zijn gebleven om dit probleem op te kunnen lossen. Vóór de invoering van de Euro gebeurde het regelmatig dat deze landen hun nationale munt moesten devalueren om nog een beetje concurrerend te kunnen zijn met de overige landen. De Italiaanse lire, de Griekse drachme, de Portugese escudo, de Belgische frank, de Spaanse peseta en in iets mindere mate de Franse franc zijn in alle jaren vóór invoering van de euro alléén maar in waarde gedaald. Deze devaluatiemogelijkheden zijn na de invoering van de Euro echter onmogelijk geworden. Het financiële beleid van deze landen is daarentegen niet veranderd zodat de muntwaarde van de euro in de Noordelijke en de Zuidelijke landen onhoudbare verschillen is gaan vertonen. Van het Noorden kan niet verwacht worden dat zij constant dit verschil gaan bijbetalen om de waardedaling van de Zuidelijke euro te voorkomen. Dit is op den duur onhoudbaar en zal daardoor ook de financiële ondergang van de Noordelijke lidstaten worden. Aan de andere kant kan ook niet verwacht worden dat het Zuiden het ‘moordende’ tempo van het Noorden moet volgen omdat dit o.a. klimatologisch al haast onmogelijk is. Gaan de gesprekken in het Noorden negen van de tien keer over geld, in het Zuiden hebben ze het meestal over een goed glas wijn en lekkere maaltijden. De warmte in het Zuiden en de koude in het Noorden geeft kennelijk zo´n groot verschil in mentaliteit dat nu wel kan worden vastgesteld dat het gezamenlijk voeren van één munt niet houdbaar is. Het lijkt daarom het beste om de Zuidelijke landen weer terug te laten keren naar hun eigen munt zodat de Noordelijke landen zelf kunnen beslissen of zij ook terugkeren naar hun eigen munt of het euro-experiment in afgeslankte vorm voortzetten.
Tags euro | mentaliteit | Noorden | teveel verschil | Zuiden
