De Nederlandse schrijver, ontwerper en muzikant Niels Gerson Lohman.
Ik ben ooit al eens vervloekt bij de Chinese grens. In Dubai werd mijn paspoort een uur lang bestudeerd door drie gesluierde vrouwen en mijn koffer volledig uiteengereten. In de Filipijnen moest ik iemand omkopen om mijn visum voor een paar dagen te verlengen. Grenzen kunnen moeilijk zijn, vooral in landen die bekend staan vanwege hun corruptie. Maar nóóit, nóóit , zal ik terugkeren naar de Verenigde Staten van Amerika!
Niels Gerson Lohman
Na een jaar van reizen had ik een laatste korte reis gepland. Deze reis was echter voor mijn vader. Mijn vader was een trompettist en had zijn hart verpand aan New Orleans. Feitelijk voelde deze reis als de eerst zinnige reis die ik dit jaar ondernam. Ik was op zoek naar een manier om de laatste uren op zijn sterfbed te vergeten. Hij was al vijftien jaar doodziek en zijn lichaam wilde het gewoon niet opgeven. Ik had besloten om de reis naar New Orleans te maken in de hoop dat dit een einde zou maken aan de nare herinneringen die ik aan zijn langdurige ziekbed heb overgehouden.
De Amerikaanse douanier liep door de trein en stelde iedereen een paar vragen. Waar ze vandaan kwamen, waar ze naar toe gingen. De gebruikelijke vragen. Iedereen die geen Amerikaans of Canadees staatsburger was werd gevraagd om in de restauratiewagon een extra groen formulier in te vullen. De roman waaraan ik tijdens mijn reizen aan gewerkt had was nog niet klaar maar mijn paspoort was compleet. Hij was volledig gevuld met mooie stempels. Het was duidelijk dat de douanier niet van stempels hield. Eerst zag hij mijn Sri Lankaanse stempel. Hij trok zijn wenkbrauwen op: “Sri Lanka, wat deed je daar?” “Surfing. Mijn beste vriend woont daar. Hij is een architect.” De officier draaide zich om, schijnbaar tevreden. Toen vond hij mijn stempels uit Singapore en Maleisië. “Wat deed je in Singapore en Maleisië, die landen zijn toch islamitisch?” Hij keek naar zijn collega’s en zocht bevestiging. “Maleisië wel, maar Singapore niet”, zei ik. “Singapore is een smeltkroes, een futuristische stad met airco aan het plafond. Ik was daar eigenlijk alleen voor het eten”. “Natuurlijk” zei de douanier, “het spijt me, maar hoe zit het met Maleisië?” Ik legde de man uit dat vluchten vanuit Maleisië aanmerkelijk goedkoper waren in vergelijking met Singapore. De douanier bladerde verder door mijn paspoort. Toen vond hij mijn Jemenitische visum. Bedachtzaam legde hij mijn paspoort neer en staarde me aan. “Wat deed je in Jemen?” “Ik was daar op het eiland Socotra, dat is niet op het vasteland van Jemen. Het is een klein eiland dicht bij Somalië. Een zeer speciale plek, sommigen noemen het ‘Galapagos’ van het Midden-Oosten. Ik dank dat 85% van de planten en dieren er ‘inheems’ zijn.
In de vijf uren die volgden werd ik nog twee keer langdurig ondervraagd. Tijdens de eerste ronde gaf ik de naam van mijn uitgever, de bank en mijn makelaar. Ze gingen door al mijn foto’s op mijn laptop en berichten op mijn mobiele telefoon van de afgelopen maanden. De namen van iedereen met wie ik contact heb gehad werden opgeschreven. In mijn illegale software en films waren ze niet geïnteresseerd.
Niet welkom
Uiteindelijk gaven ze me te kennen wat ze van plan met me waren. “We hebben de indruk dat je méér banden hebt met landen waarmee we niet op vriendschappelijke voet staan zoals met je eigen land. Daarom hebben we besloten je terug te brengen naar de Canadese grens.”
Tijdens de lange weg terug werd er in de auto geen woord meer gezegd. Ik voelde mij volkomen ontredderd. Bij de Canadese grens aangekomen zeiden ze: “We hebben er weer een! Deze is van Nederland!
De vrouwelijke Canadese officier keek me met medelijden aan en vroeg me of ik iets nodig had. Ik zei dat ik wel wat koffie en een sigaret kon gebruiken. Ze nam mijn paspoort mee naar een achterkamer en kwam binnen vijf minuten terug met een verontschuldigende glimlach, een bak koffie, een sigaret, een vers gestempelde paspoort en een ticket voor de volgende bus naar Montreal.
Dit is wat er nog over is van het eens zo gastvrije Amerika. “Well done cowboy, je zet je hele natie voor schut!!”
Bron: HuffingtonPost.com
Uncategorized