Gewapend met rode mutsen (‘bonnets rouges’) en de gwenn-ha-du (de Bretonse vlag) vernielen Bretonse boeren en burgers de ecotaks-tolportalen die de Franse overheid voor de lieve duit van € 800 miljoen aan het installeren is. Inmiddels moeten ook snelheidsradars eraan geloven. Het geweld verspreidt zich over het land. Wat is er aan de hand?
Dat is een heel verhaal. Ik zal proberen het zo eenvoudig mogelijk te vertellen.
Bretagne
Bretagne – Frankrijks punt in de Atlantische oceaan – lijkt in zijn landbouw op Nederland. Er wordt intensief geboerd. De streek produceert verreweg het grootste deel van Frankrijks kippen, varkens, eieren, melk en een flink deel van de appels, peren, aardappelen, tomaten, paprika’s en komkommers. Die worden er ook verwerkt, verpakt en verhandeld en vervolgens weer verkocht door de Franse supermarkten die eveneens voor het overgrote deel uit Bretagne komen. Daar eten in Frankrijk, en daarbuiten, heel veel mensen van. Een groot deel van de Bretonnen leeft ervan. En toch hangt dat nu allemaal aan een zijden draadje.
Net zo groot als Nederland
Bretagne is bijna net zo groot als Nederland, maar telt maar 3 miljoen inwoners. Ze leven voor een belangrijk deel van wat daarginder de ‘agroalimentaire’ heet. Wij noemen dat de agri- & foodsector. Omdat een groot deel van de bevolking er zo bij betrokken is, zien heel gewone mensen dat er onvoldoende in verdiend wordt. niet alleen kleine maar ook grote bedrijven gaan failliet. Zo failleerde de grootste kippenslachter (Doux) en ging een grote varkensslachter (GAD) op de fles. Als dat gebeurt, volgen de boeren en de rest van de verwerkende industrie. De supers houden het wel vol. Die kopen gewoon elders in waar het volume groter en de inkoopprijs lager is
Maar de bevolking niet. Die leeft ervan. De Bretonnen protesteren en gaan de straat op omdat ze direct in hun economische bestaan worden bedreigd. Anders dan wij Nederlanders – al leeft ook ons land zonder dat we het weten voor een groot deel van handel in en verwerking van voedsel – voelen zij ook zelf heel direct in hun portemonnee dat hun boeren en voedselverwerkende industrie creperen.
18 juni & de druppel
Het protest begon op 18 juni jongstleden. Toen startte in Bretagne het protest tegen de zgn. écotaxe met een volkspetitie. Die écotaxe is een wet die werd ingevoerd door ex-minister Jean-Louis Borloo. De wet was bedoeld om in de naam van duurzaamheid nodeloos vrachtvervoer te beperken. Er worden speciale geautomatiseerde tolpoorten voor vrachtwagens voor gebouwd. Die dingen kosten de Staat maar liefst 800 miljoen euro; de Staat kan er dan ook niet meer vanaf zonder dat verlies te nemen. Dat is de Franse regering voorlopig niet van plan. Stiekem moest de wet immers ook de noodlijdende staatskas een beetje spekken; het land komt vele miljarden op zijn begroting tekort.
Staatskas vullen
Minder heen en weer gesleep is beter voor het milieu. Jazeker, dat is zeker zo. Maar als je je realiseert dat alles van ver komt en de wereld 1 grote uitruilplaats is, dan plaats je jezelf met een extra belasting op vervoer te snel en te ver buiten spel. Daarbij komt dat de Fransen boven hun stand leefden. Hun productiekosten waren door aanhoudende subsidies en regelgeving een eind boven de markt uitgekomen. Uiteindelijk knapt dat. De écotaxe was de druppel die de emmer liet overlopen: niet alleen de boereneconomie, maar ook de verwerkende economie zijn stuk gelopen.
Voor andere regio’s van Frankrijk staat het er nauwelijks minder slecht voor; de bevolking ziet de prijzen stijgen, de kosten van de staat steeds verder oplopen en ook onder de nieuwe president geen verbeteringen die duiden op licht aan het einde van de tunnel. Er heerst een gevoel van ontevredenheid en economische dreiging. Daarom kunnen de protesten van de boeren- en voedselverwerkende industrie pakken onder de rest van de bevolking in een land dat al enkele presidenten lang mort over het beleid van zijn overheid. Ze verspreidden zich in aard en reikwijdte vanuit Frankrijks logistiek ongunstig gelegen uithoek in de oceaan de afgelopen maand snel over het gehele land. Inmiddels wordt gevreesd voor een algehele ‘grogne antifiscale‘, een burgerbeweging tegen de hoog opgelopen belastingen om de lege staatskas weer te vullen.
Lees verder op: Foodlog.nl
Uncategorized