Bron: Het Nederlands opinieplatform CitaReg Auteur: Joost de Weter
Nederland heeft jaren boven zijn stand geleefd
De afwaardering van Nederland onlangs door het ratingbureau Standard & Poor is de bevestiging van 15 jaar economische stagnatie. Nederland verliest zijn AAA-status en behoort niet meer tot de kopgroep van financieel-economisch sterke landen zoals Duitsland.
Wellicht denkt u, het ging ons tot 2008 toch nog redelijk goed? Oorzaak van onze problemen zijn toch zeker de crisis, de bezuinigingen en lastenverzwaringen van Rutte I en II? Hoe zo 15 jaar economische stagnatie? Dat zit zo. De Nederlandse economie heeft sinds 1998 een schijngroei doorgemaakt. Onze economie groeide tussen 1998 en 2008 met gemiddeld 2,63 procent. Uitschieters waren de jaren 2000 en 2007 met een groeicijfer van 3,9 procent. Het aandeel van de export was redelijk stabiel en de meeste groei werd veroorzaakt door binnenlandse bestedingen. Vóór 2000 besteedden huishoudens maar een gedeelte van het inkomen. Wat overbleef werd gespaard. Na 2000 liep de spaarquote terug en werd er meer geld uitgegeven dan er binnenkwam. Waar kwam dat geld vandaan?
Huizen en aandelen creëerden geld
In 1998 was de gemiddelde waarde van een eengezinswoning nog 105.000 euro. De top werd bereikt in 2008 met een recordwaarde van 290.000 euro voor diezelfde woning. Een stijging van 176 procent. In tien jaar tijd kregen huiseigenaren via de enorme waardevermeerdering van hun huis veel geld ter beschikking. Ook de waarde van aandelen nam enorm toe. Eind 2008 bezitten huishoudens voor 222 miljard euro aan aandelen en obligaties. In 1990 was dit slechts 118 miljard euro, bijna een verdubbeling.
Tijden Paars II riep toenmalig premier Wim Kok (PvdA) de bevolking op om meer te gaan consumeren. In die zin is er niets nieuws onder de zon. Premier Mark Rutte (VVD) was niet de eerste premier die de burger aanspoorde om meer geld uit te geven. Het verschil tussen toen en nu is dat de consument vóór 2008 over veel meer geld beschikte. Maar dat geld werd niet in de regulaire economie verdiend. Dat geld kwam uit de overwaarde van huizen en aandelen, en fungeerde als aanjager van de binnenlandse consumptie en economie.
Harde landing dankzij de politiek
Dat we in Nederland een harde landing maken heeft alles te maken met de jarenlange weigering van de VVD en het CDA om de hypotheekrenteaftrek aan te pakken. Door, omwille van de kiezersgunst, de hypotheekrenteaftrek in de taboesfeer te plaatsen is Nederland uiteindelijk forse schade berokkend. Internationaal (OESO en IMF) is Nederland er bij herhaling op gewezen dat het vroeg of laat fout zou gaan wanneer de hypotheekrenteaftrek niet aangepakt zou worden, maar helaas waren deze adviezen tegen politieke dovemansoren gericht. Nog tijdens de verkiezingen in 2010 was herziening van de hypotheekrenteaftrek voor CDA en VVD onbespreekbaar.
Zou er eerder zijn ingegrepen dan zouden de huizenprijzen niet zo sterk gestegen zijn en was een huizenbubbel voorkomen. Nu de prijzen zijn gedaald zit menig huiseigenaar met een kater. Vooral diegenen die pas later zijn ingestapt, meestal starters.
In Nederland hebben we dus jaren boven onze stand geleefd. Het was een schijnwelvaart, ontstaan uit gecreëerd geld. Niet het geld dat voortkwam uit een gezonde economische groei. Politici maakten, met de voor het oog mooie economische cijfers, goede sier. Vooral de VVD en het CDA hebben omwille van de kiezersgunst de burger zand in de ogen gestrooid. Nu zitten we met de gebakken peren. Weg welvaart, dag sociale voorzieningen. Schraalhans is keukenmeester. De in 2008 ontstane crisis heeft het probleem waarmee Nederland zat alleen maar sneller naar voren gehaald, maar de rot zat er al veel langer in. Van de verantwoordelijke politici moet de eerste spijtbetuiging voor het eigen ongelijk nog komen. De huidige hardnekkige crisis met zijn oplopende werkloosheid en de financieel-economische afwaardering van Nederland hebben we aan hen te danken.
Bron: CitaReg.nl
Uncategorized