Wanneer u zich bij een bank meldt om een lening af te sluiten dan zal de bank, als blijkt dat u kredietwaardig bent, u deze lening verstrekken. Het door u geleende bedrag wordt door de bank op uw rekening bijgeschreven. Waarschijnlijk denkt u dat de bank dit geld ergens in een kluis heeft liggen en het vervolgens op uw rekening stort. Dit is een complete misvatting. De bank hééft dat geld helemaal niet. Het enige wat de bank wél heeft is de toestemming van de centrale bank om het door u gevraagde bedrag als nieuw geld te mogen creëren. Op het moment dat u uw handtekening onder het leencontract heeft gezet is het nieuwe geld gecreëerd en bent u er verantwoordelijk voor dat dit bedrag binnen de afgesproken tijd aan de bank wordt terugbetaald. Tot zover is er, buiten het feit dat de bank dit geld eigenlijk niet heeft,nog niks aan de hand en lijkt alles te kloppen. U leent geld en u spreekt een termijn af waarbinnen het zal worden terugbetaald dus.., logisch toch…?
Discrepantie
Maar zo logisch als het lijkt is het echter niet. Wat u namelijk wél met de bank heeft afgesproken is, dat u over het geleende bedrag rente moet gaan betalen. Die rente wordt door de bank niet als nieuw geld gecreëerd en bestaat feitelijk dus nog niet. Toch zult u dat moeten gaan betalen. U moet om zo te zeggen dit niet bestaande geld voor de bank gaan ‘witwassen’. Het zal de bank een worst zijn waar u het vandaan haalt, als u het maar betaalt. Hoe u aan het rentebedrag komt is dus uw zaak maar tevens uw probleem. Want, hoe kunt u nou geld dat nooit gecreëerd is (dus niet bestaat) aan de bank gaan terugbetalen?
Méér lenen
Als we het heel zwart wit bekijken zit er dus eigenlijk maar één ding op en dat is; méér lenen om ook de rente te kunnen betalen! Dat hiermee in een vicieuze cirkel terecht wordt gekomen komt moge duidelijk zijn. Toch zit er feitelijk niets anders op. Met die extra lening wordt er namelijk weer nieuw geld gecreëerd waarmee de rente kan worden betaald. Dat over die extra lening ook weer rente zal moeten worden betaald is iets waar dan maar beter niet over nagedacht kan worden.
Wanneer we alle leningen op één grote hoop gooien, ligt de werkelijkheid natuurlijk veel genuanceerder dan hierboven geschetst. Door de enorme hoeveelheid staats- bedrijfs- en particuliere leningen die verstrekt zijn en de verscheidenheid in de looptijden ervan is er een gigantische cashflow aan het rondgaan die door zijn complexiteit verbloemt wat er werkelijk gaande is.
Onderpand
Of het nu een particulier, een bedrijf of een staat is, banken zullen altijd als garantstelling voor de terugbetaling van hun leningen eisen dat er een onderpand als tegenwaarde wordt afgegeven. Wanneer het een particulier betreft zal deze, als hij een hypotheek afsluit het aangekochte huis als onderpand aan de bank moeten afstaan. Bedrijven zullen hun bezittingen als onderpand moeten inzetten en staten zullen hun belastingeninkomsten en rijksbezittingen als onderpand moeten afgeven. Hoe dit in zijn werk gaat hebben we gezien in Griekenland waar grote hoeveelheden staatseigendommen in de verkoop zijn gedaan toen zij hun leningen niet meer konden betalen.
Er moet méér betaald worden dan er geld in omloop is
Er is nooit genoeg geld in omloop om alle leningen plus interest te kunnen terugbetalen. Het geld om de leningen te verstrekken wordt door de banken uit het niets gecreëerd maar het geld om de rentebetalingen te kunnen doen niet. Er is dus altijd minder geld in omloop dan dat er daadwerkelijk moet worden betaald. Om dat gat te dichten moeten er dus steeds nieuwe leningen worden afgesloten om de betalingsverplichtingen te kunnen blijven nakomen. Momenteel geeft de Nederlandse overheid per dag 55 miljoen euro méér uit dan dat er aan inkomsten ontvangen wordt en dit bedrag wordt steeds groter. Ondanks de miljardenbezuinigingen loopt de staatsschuld iedere dag opnieuw op en is het de belastingbetaler die er uiteindelijk voor moet opdraaien. De enigen die er werkelijk profijt van hebben zijn de banken al doen ze net alsof ze het heel moeilijk hebben.
Voorbeeld
Stel dat er in Europa door de banken 5.000 miljard euro aan staatsobligaties, bedrijfsleningen, hypotheken en particuliere leningen wordt verstrekt met een looptijd van gemiddeld 20 jaar tegen een gemiddelde rente van 5%. Dit ziet er dan als volgt uit;
- De banken creëren 5.000 miljard euro nieuw geld uit niets.
- Na 20 jaar moet er 5.000 miljard euro aan aflossing plus 5.000 miljard euro aan rente betaald worden.
- De bedrijven, particulieren en belastingbetalers moeten 10.000 miljard euro betalen, waarvan 5.000 miljard aan rente.
- De 5.000 miljard door de banken uit het niets gecreëerde euro’s worden weggestreept (hoofdsom)
- Resultaat voor de banken; 5.000 miljard keiharde échte euro’s die uit niets zijn gecreëerd.
In dit voorbeeld is nog niet eens het fractioneel bankieren meegenomen, waarbij de banken in de gelegenheid worden gesteld iedere euro 25 tot 30 keer te kunnen uitlenen, waar bij iedere keer uitlenen weer nieuw geld wordt gecreëerd!
Als dit geen magic is…?
Uncategorized