In het klimaat van de huidige gezondheidszorg, waar het voorschrijven van geneesmiddelen buitensporig is vermenigvuldigd, is het steeds belangrijker om de medische professionals te ondervragen over de diagnoses die ze stellen. Evenzo is het belangrijk hen te ondervragen over hun eigen geloof in de farmacologie als oplossing voor de gezondheidsproblemen waar we momenteel mee geconfronteerd worden. Er moeten vragen gesteld worden bij de labels die we op onszelf en op onze kinderen plakken.
Momenteel krijgen 10% van alle kinderen een ADHD-label opgeplakt. De afgelopen drie decennia is dit zeer misleidend paradigma in de hoofden van het publiek geplant en werd gefaciliteerd door de westerse medische instellingen. Deze misleidende mentaliteit heeft er toe geleid dat veel kinderen het etiket ADHD kregen opgeplakt. ADHD staat voor “Attention Deficit Hyperactivity Disorder” Deze, volgens neuroloog Dr Richard Saul, verzonnen stoornis is inmiddels uitgegroeid tot een pillenslikkende manie in de 21e eeuw die steeds meer kinderen verslaafd doen raken aan gevaarlijke stimulerende drugs.
De diagnose ADHD, voor het eerst als zodanig aangeduid door de “American Psychiatric Association” in 1980 als een ‘attention-deficit disorder’, is sindsdien omhooggeschoten naar 7,8% van alle kinderen in 2003 en tegen 2011 zelfs tot 11% van de kinderen.
Deze valse diagnose wordt nu op 10% van alle kinderen geplakt waarvan tweederde bij jongens. Dit is een alarmerende hoeveelheid verkeerde diagnoses, vooral als hiervoor medicijnen als “Adderal” en “Ritalin” worden voorgeschreven. Hoe meer een kind deze drug slikt hoe groter hun afhankelijkheid ervan wordt, wat kan leiden naar een gevaarlijke verslavingsspiraal.
Nieuw boek van neuroloog Dr Richard Saul
Het boek getiteld “ADHD Does Not Exist” werpt licht op de situatie en is het resultaat van een halve eeuw ervaringen in het behandelen van patiënten. Saul was getuige hoe talloze patiënten bij hem kwamen die het ADHD label al in hun geest hadden laten inbranden. Saul herkende onderliggende problemen die konden worden opgelost zonder het diagnosticeren van ADHD en het daarbij horende drogeren. Patiënten die een korte tijd aandacht aan hun probleem besteedden, daarvan zegt Saul: “Ze hebben zichzelf al gediagnosticeerd met ADHD en komen rechtstreeks naar me toe om dit bevestigd te krijgen, met vervolgens het verzoek om Ritalin af Adderal voor te schrijven. ADHD is een mooi excuus om gemakkelijk toegang tot deze drugs te krijgen. Er is nog een aantrekkelijk element in de ADHD diagnose, met name bij volwassenen, die het spannend vinden zichzelf betrokken te voelen bij veel dingen tegelijkertijd, in plaats van vastgeroest te zitten in een saaie sleur. Richard Saul herinnert eraan dat zijn collega’s er in de meeste gevallen snel bij waren om de stimulerende middelen Alderall en Ritalin voor te schrijven omdat de patiënten voldoen aan de criteria van een “twee minuten checklist”.
In een voorbeeld beschrijft Saul een meisje dat behandeld werd voor ADHD omdat ze storend op klas werkte. Ze maakte constant stampei omdat ze niet kon zien wat er op het bord stond. Uiteindelijk was alles wat ze nodig had, een bril, geen drugs.
Bronnen: NaturalNews.com DailyMail.co.uk
Uncategorized