De gemeente Amsterdam begint dat te begrijpen.
Groot nieuws van de Amsterdamse armoedebestrijding: gemeente en zorgverzekeraar gaan samenwerken bij de aanpak van wanbetalers. De sociale dienst van de hoofdstad gaat de verzekeringspremie voor de zorgverzekeraar inhouden op de bijstandsuitkering van de problematische schuldenaren.
In ruil daarvoor zal zorgverzekeraar Agis tweeduizend Amsterdamse wanbetalers bevrijden van het strenge, maar totaal ineffectieve incassoregime. Deze mensen hebben voortaan geen last meer van oplopende boetes, dreigbrieven en deurwaarders.
Is dit een goed idee?
Jazeker. Ik betrap beleidsmakers regelmatig op beleidskwakzalverij, wat zoveel betekent als dat ze beleid maken en uitvoeren zonder bewijs voor de werkzaamheid ervan. Maar dit plan van de gemeente Amsterdam sluit naadloos aan op de nieuwste inzichten over hoe ons brein werkt.
Want wat gebeurt er met de denkkracht van mensen in geldnood? Die neemt schrikbarend af, zo concluderen Harvard-econoom Sendil Mullainathan en Princeton-psycholoog Eldar Shafir in hun vorig jaar verschenen boek over schaarste: Scarcity. Why Having Too Little Means So Much.
‘Bandbreedte’ is het kernbegrip in dit boek. Daarmee bedoelen Mullainathan en Shafir de cognitieve capaciteit die iemand beschikbaar heeft in zijn hoofd. Hun vondst is dat die significant vermindert als mensen geldzorgen hebben.
Lees verder op: VN.nl
Uncategorized