(Bron: http://www.washingtonsblog.com/2014/05/cheney-largely-responsible-war-ukraine.html)
En waarom Vladimir Poetin handelt zoals hij doet in Oekraïne.
Bezien door een Amerikaan op: Washington’s blog.
Voorwoord: Wij geloven dat het Sovjet-communisme een gruwel was. Stalin was zeker een tiran: hij heeft talloze politieke vijanden gedood of hen in krankzinnigengestichten geworpen. Wij hebben ook weinig op met de idioten die het communisme verdedigen als een goede kracht. Kortom, we haten de Sovjets en het communisme. En Poetin bestuurt Rusland alsof het zijn speelgoedje is, met weinig aandacht voor de wensen van zijn volk.
Maar oorlogszuchtige Amerikanen hebben de Russische dreiging ook gekaapt met leugens uit eigenbelang, over de afgelopen 70 jaar. Als Amerikaan, is het mijn grootste zorg hoe te voorkomen dat Amerika zichzelf vernietigt. En als wij niet van onze geschiedenis leren, kunnen wij wel eens een hoop problemen krijgen.
Amerika begon de Koude Oorlog nog voor WO II was beëindigd
Josef Stalin en de Sovjets speelden een sleutelrol bij het verslaan van de Nazi’s. 20 Miljoen Russen kwamen om tijdens de gevechten met de Nazi’s in de Tweede Wereldoorlog. En toch begonnen de VS te wedijveren met Stalin en hem te behandelen als een vijand, nog voor de oorlog voorbij was.
Het bombarderen van Japan met kernwapens diende een tweeledig doel: Japan verslaan en aan Stalin de boodschap sturen dat de VS de leiding had.
History.com zegt hierover: (http://www.history.com/this-day-in-history/atomic-bomb-dropped-on-hiroshima) Rond aug. 1945 was de relatie tussen de Sovjet Unie (S.U.) en de VS enorm verslechterd. De Potsdam Conferentie tussen president Harry Truman, de Russische leider Josef Stalin en de Engelse premier Winston Churchill eindigden slechts vier dagen voor het bombardement op Hiroshima. De bijeenkomst werd gekenmerkt door beschuldigingen en wantrouwen tussen de Amerikanen en de Sovjets. De Russische legers bezetten het grootste deel van Oost-Europa.
Truman en veel van zijn adviseurs, hoopten dat hun monopolie op kernwapens van diplomatieke invloed op de Sovjets zou kunnen zijn. Op deze wijze kan het vallen van de atoombom op Japan worden gezien als het eerste schot van de Koude Oorlog.
Volgens een verslag van Walter Brown, assistent van de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken James Byrnes, heeft Truman op een vergadering, drie dagen voordat de bom op Hiroshima werd gedropt, toegegeven dat Japan was “op zoek was naar vrede”. Zijn generaals, Douglas Macarthur en Dwight Eisenhower, en zijn stafchef van marine William Leahy, vertelden Truman dat er geen militaire noodzaak om de bom te gebruiken.
Generaal Leslie Groves, directeur van het Manhattan Project, waar de bom gemaakt is, getuigde: “Ik heb er nooit aan getwijfeld dat Rusland onze vijand was, en dat het project werd uitgevoerd op die basis.”
Steeds meer historici erkennen nu dat de Verenigde Staten de atoombom niet hadden hoeven in te zetten om de oorlog tegen Japan te beëindigen. Bovendien werd deze mening na de oorlog gedeeld door de overgrote meerderheid van de hoogste Amerikaanse militaire leiders in alle drie de diensten: Army, Navy en Army Air Force. Ook de ‘liberalen’ waren deze mening toegedaan. In feite waren de toonaangevende conservatieven veel stelliger tegen het besluit en bestempelde het als onterecht en immoreel, dan de Amerikaanse liberalen na de Tweede Wereldoorlog.
De VS hebben zich zelfs moeten haasten de bommen in te zetten, aangezien de Sovjets al klaar stonden met grondtroepen Japan binnen te vallen. Die aanval stond gepland op 8 augustus. Hiroshima ging ten onder op 6 augustus, Nagasaki op 9 augustus.
Niet alleen dachten de meeste Amerikaanse militaire leiders aan de top dat de aanslagen onnodig en onterecht waren, velen waren zelfs moreel beledigd door wat zij zagen als onnodige vernietiging van de Japanse steden en van de in meerderheid burger bevolking.
[Voor meer bewijs: zie het oorspronkelijke artikel]
Amerika heeft 70 jaar lang een grove, smerige campagne gevoerd
Direct na WO II, hebben door de VS gesteunde Nazi-strijders in Oekraïne, een poging gedaan de Sovjets uit het land te verdrijven.
Eind september 1947 drong [George] Kennan er bij Forrestal op aan een guerrilla corps op te richten, een voorstel dat Forrestal van harte onderschreef, hoewel de [Joint Chiefs of Staff] niet adviseerden een aparte guerrilla en corps op te richten. In december keurde Truman het geheime aanhangsel NSC 4-A goed, waarbij de CIA toestemming kreeg om heimelijke operaties uit te voeren.
Hij had de mogelijkheden van de geheime paramilitary operaties van OSS [de voorloper van de CIA] in september 1945 ontmanteld, maar nu bracht hij ze terug in stelling. In de zomer van 1948, keurde hij NSC 10/2 goed, dat opriep tot “propaganda, economische oorlogvoering, preventieve directe acties zoals sabotage, antisabotage, sloop en evacuatie maatregelen; subversie tegen vijandige staten, met inbegrip van bijstand aan ondergrondse bewegingen, guerrilla’s en vluchtelingen bevrijding groepen en ondersteuning van inheemse anticommunistische elementen in bedreigde landen van de vrije wereld.” Deze activiteiten moesten altijd worden uitgevoerd op een manier waarbij de Amerikaanse regering haar betrokkenheid kon ontkennen. In augustus 1948, keurde Truman NSC 20 goed, die guerrilla activiteiten in de Sovjet-Unie en Oost-Europa toelieten ….
Vanaf de eerste dag dat Truman de ‘Oval Office’ betrok, was hij ontvankelijk voor de standpunten van de anticommunisten die de harde lijn voorstonden, weigerde hij een verstandhouding zoals Roosevelt had met Stalin, provoceerde hij en liet onnodig de atoombommen vallen, hij zette een netwerk van militaire bases over de hele wereld op, de oproep van Truman tot de bestrijding van het communisme in Griekenland, de opdeling en hermilitarisatie van Duitsland, de voortdurende testen van steeds zwaardere atoom- en waterstofbommen die hij gebruikte om de Sovjet-Unie te bedreigen, Truman’s opzettelijke overdrijvingen van de communistische dreiging, zowel in het buitenland als thuis en het vervolgen en tot zwijgen brengen van degenen die deze vervormingen in twijfel trokken. In al deze zaken, op enkele uitzonderingen na, werd de Verenigde Staten, na de succesvolle bevrijding van West-Europa, de verspreider angst en agressie ….
De VS geeft ook toe dat zij en de NAVO ‘false flag’ terreuraanslagen hebben gebruikt om de Sovjets in diskrediet te brengen. Bijvoorbeeld: – De CIA geef toe dat zij Iraniërs hebben ingehuurd om te poseren als communisten en die voordeden alsof zij bommenaanslagen in Iran voorbereidden, om het land op te zetten tegen de democratisch gekozen premier. – Een voormalig Italiaanse premier, voorheen rechter en hoofd van de Italiaanse contraspionage dienst, geeft toe de NAVO in de jaren 50, met hulp van het Pentagon en de CIA, terreur bomaanslagen uitvoerden in Italië en andere Europese landen en de communisten daar de schuld van gaven, met als doel de bevolking hun overheden te steunen in het bestrijden van het communisme. Of zoals een deelnemer aan dit geheime programma verklaarde: “Je moest burgers aanvallen, vrouwen, kinderen, onschuldige mensen, onbekende mensen die ver afstonden van elk politiek spel. De reden was eenvoudig, men veronderstelde dat dit het Italiaanse volk zou dwingen zich tot de overheid te wenden en meer veiligheid te eisen”.
– Zoals toegegeven door de Amerikaanse overheid, onlangs vrijgegeven documenten laten zien dat in de 60-er jaren, de American Joint Chiefs of Staff een plan afkeurde om Amerikaanse vliegtuigen op te blazen en daarmee terroristische aanslagen op Amerikaans grondgebied te plegen, om vervolgens de Cubanen de schuld te geven en zo een invasie van Cuba te rechtvaardigen. Links met verwijzingen te vinden op de site van Washington Blog.
De VS en de NAVO zijn sinds 1991 bezig Rusland militair in te sluiten
President George Bush (senior) beloofde de Sovjet leider Mikhail Gorbatsjov dat als de Sovjets de Sovjet Unie en het Warschaupact zouden opbreken, de NAVO zich niet zou mengen in de voormalige sovjetlanden. Dit verzekerde de Sovjets dat de NAVO Rusland in zou insluiten. Op gelijke wijze beloofde Duitsland aan Gorbatsjov dat de NAVO geen centimeter naar het Oosten zou uitbreiden. Andrew Gavin Marshall legt uit:
De val van de Berlijnse Muur in 1989 stimuleerde de in onderhandeling zijnde terugtrekking van Sovjet Unie uit Oost-Europa. De gevestigde orde van Europa liep op zijn einde en een nieuwe moest snel gevestigd worden, schreef Mary Elise Sarotte in de New York Times. Deze nieuwe orde (new order) moest beginnen met de snelle hereniging van Oost en West Duitsland. Onderhandelingen vonden plaats in 1990 tussen Gorbatsjov en de Duitse Bondskanselier Helmut Kohl en de Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken James A. Baker. De onderhandelingen hadden tot doel de Sovjets hun troepen te laten terugtrekken uit Oost-Duitsland (380.000 man). In ruil daarvoor beloofden Baker en Kohl dat de Westerse militaire alliantie van de NAVO niet naar het Oosten zou uitbreiden. Gorbatsjov ging akkoord, maar reeg de toezegging niet zwart op wit, als zijnde een “gentleman’s agreement”.
Het was Bill Clinton die Amerika’s belofte tenslotte verbrak en de VS heeft sindsdien de insluiting van Rusland nagestreefd.
In 1997, als onderdeel van de insluiting, riep de voormalige ‘national security advisor’ van de VS Zbigniew Brzezinski de VS op Oekraïne bij Rusland weg te halen.
Cheney heeft het beleid van de VS richting Rusland met een strategie van wereldwijde dominantie voor decennia gestuurd….en doet vandaag de dag nog steeds
De VS heeft ook lang de “Russische dreiging” overdreven om zijn militaire uitgaven en uitbreiding rechtvaardigen.
Als voorbeeld: Dick Cheney gaf valse verklaringen en overdreef de dreiging die uitging van de Russische wapens in de jaren 70, om de angst van de Koude Oorlog aan te wakkeren en om enorme toename in militaire uitgaven te rechtvaardigen.
Daaropvolgende gevallen van angstzaaien door Cheney en kornuiten: – New York Times, 1992: “Ons eerste doel is het voorkomen van het opnieuw verschijnen van een nieuwe rivaal, op het grondgebied van de voormalige USSR of elders. We onderschatten de risico’s voor de stabiliteit van Europa niet, die uitgaan van een nationalistische terugval in Rusland of pogingen van Rusland om de nieuwe onafhankelijke republieken van Oekraïne, Wit Rusland of anderen weer in te lijven”. – Toledo Blade, 2006: Vicepresident Dick Cheney beschuldigt Rusland van het nastreven van antidemocratisch beleid en chanteert haar buurlanden met de enorme energie leveringen.
– Telegraph, 2008: “Wij geloven in het recht van mannen en vrouwen om te leven zonder de dreiging van tirannie, economische chantage of militaire invasie of intimidatie… Oekraïne heeft het recht te kiezen of zij zich NAVO willen aansluiten, en NAVO heeft het recht Oekraïne uit te nodigen zich aan te sluiten bij de alliantie…”
Todd E. Pierce, Majoor (BD) U.S. Army Judge Advocate General, merkt in een must-read artikel op dat Cheneïsme voor decennia het Amerikaanse beleid richting Rusland heeft bepaald:
Dick Cheney’s ideologie over wereldlijke dominantie van de VS, is uitgegroeid tot vaste bestuursmaatregel, ongeacht wie de Oval Office betrekt, een realiteit die we weerspiegeld zien in de recente Oekraïense coup…
Cheney’s ideologie combineert militarisme onder een permanente staat van oorlog met een on-Amerikaans, anticonstitutioneel autoritarisme. Het omvat ook een agressiviteit naar verleden, heden en mogelijk toekomstige tegenstanders, met name Rusland.
[Verdere verklaringen op zie site van Washington Blog]
Geen wonder dat de Russische president Vladimir Poetin heeft geconcludeerd dat het ontzeggen van de Russische toegang tot de havens van de Krim via de staatsgreep in Oekraïne, slechts een stap was in een groter Amerikaans plan om Rusland een maritieme defensie te ontzeggen, zoals hij ook de Kosovo oorlog eind jaren 90 zou hebben ervaren als een zet tegen een Russische bondgenoot.
Niet alleen zijn Cheney en Neocons weer terug…zij zijn eigenlijk nooit weggeweest.
De conclusie: Poetin is geen engeltje…maar de Amerikanen moeten leren de zaken een beetje in perspectief te zien
Poetin is geen engel en Stalin was echt een moorddadige tiran. Maar Amerikanen (en Europa) moeten ook begrijpen dat de VS en de NAVO al voor het einde van de Tweede Wereldoorlog wereld dominantie zochten.
Dick Cheney heeft voor tientallen jaren het beleid richting Rusland bepaald en Obama volgt nog steeds Cheney’s draaiboek.
Zie hier (http://www.washingtonsblog.com/2014/03/americans-dont-know-ukraine-crisis.html ) nog wat interessante en weinig bekende feiten over Rusland.
Tot zover de vertaling. Na het lezen van een dergelijke stuk, begin je te begrijpen waarom er nooit wereldvrede is geweest… en waarom er ook nooit zal komen. Dat is geen bemoedigend besef, maar blijkbaar kan de mens niet anders handelen wanneer het op macht aankomt… of op geld.
Charlie
