De gebeurtenissen in Oekraïne zijn sinds november 2013 zo verbazingwekkend dat het nauwelijks te bevatten is.
Viktor Janoekovitsj, de rechtmatig gekozen Oekraïense president, werd na drie maanden van gewelddadige protesten en terroristische moorden door de zogenaamde oppositie verdreven, en gedwongen om te vluchten als een oorlogsmisdadiger.
Zijn “misdaad” was , dat hij een EU-aanbod afsloeg van een vaag omschreven associatie-lidmaatschap van de EU, waar Oekraïne eerder armer dan wijzer van werd, maar wel een concrete deal met Rusland accepteerde, waarin 15 miljard dollar werd kwijtgescholden plus een enorme korting op importprijzen van Russisch gas.
In Washington sloegen, op het moment dat de regering van Oekraïne voor Rusland koos, alle in stoppen door en schakelden de Amerikanen naar een hogere versnelling, met als resultaat: de catastrofale toestand waar we nu mee te maken hebben.
Een geheimzinnige militaire neo-nazi organisatie die gerapporteerd gekoppeld is aan de NAVO speelde een beslissende rol bij de gerichte ‘sniper’ aanvallen en de escalatie van het geweld. Dit leidde tenslotte tot de val van de democratisch gekozen regering.
Maar het Westen was nog niet klaar met het vernietigen van Oekraïne.Dit bleek toen het IMF met zeer strenge conditionele voorwaarden kwam voor alle westerse financiering van hulp
Na het beroemde uitgelekte telefoontje van de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland met de Amerikaanse ambassadeur in Kiev, waarin ze spraken over de bijzonderheden en wie ze in een nieuwe coalitieregering in Kiev wilden, bleek dat de Europese Unie de Oekraïne kwestie in haar eentje wilde afhandelen, vandaar Nuland’s opmerking “Fuck the EU”
De Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Frank-Walter Steinmeier stelde voor dat hij en zijn Franse collega, Laurent Fabius naar Kiev zouden vliegen om te proberen een resolutie tegen een escalatie van het geweld te bereiken. De Poolse minister van Buitenlandse Zaken, Radoslaw Sikorski werd gevraagd om mee te doen. De gesprekken vonden plaats in Kiev, onder een EU delegatie, Janoekovitsj, drie Oekraïense oppositieleiders en een Russische vertegenwoordiger. De VS was niet uitgenodigd.
De EU-interventie zonder Washington was buitengewoon en onthulde een steeds diepere kloof tussen de VS en de EU in de afgelopen maanden. In feite was het eigenlijk de EU die tegen het US State Departement zei: “Fuck de VS,” we zullen dit varkentje zelf wel wassen.
Na keiharde onderhandelingen tussen alle grote partijen, waaronder de meerderheid van de demonstranten, werd overeengekomen om in december 2014 nieuwe presidentsverkiezingen te houden, terug te gaan naar de Grondwet van 2004 en het vrijlaten van Julia Timosjenko uit de gevangenis. Het compromis leek een einde te maken aan de maandenlange chaos en gaven een bevredigende uitkomst voor alle betrokken partijen. Het diplomatieke compromis duurde echter niet langer dan twaalf uur. Toen brak de hel los.
Scherpschutters begonnen op 22 februari te schieten op de menigte in Maidan ofwel het “Onafhankelijkheidplein”. Grote paniek ontstond toen de oproerpolitie zich volgens ooggetuigen in alle haast terugtrok. De oppositieleider Vitali Klitschko trok zich vervolgens, zonder opgaaf van reden, terug uit de overeenkomst en Janoekovitsj ontvluchtte Kiev.
UNA-UNSO
De vraag die tot nu toe onbeantwoord is gebleven is: ” Wie heeft de sluipschutters ingezet tegen de demonstranten?” Volgens veteranen uit Amerikaanse inlichtingendiensten kwamen de sluipschutters van een ultrarechtse militaire organisatie die bekend staat als de “Ukrainian National Assembly – Ukrainian People’s Self-Defense” (UNA-UNSO)
‘Vreemde’ Oekraïense ‘Nationalisten’
De leider van de UNA-USO, Andriy Shkil, werd tien jaar geleden benoemd tot adviseur van Julia Timosjenko. UNA-UNSO, gesteund door pro-NAVO kandidaat Viktor Joesjenko tijdens de door de VS georkestreerde “Oranje Revolutie” in 2003-2004, tegen zijn pro-Russische tegenstander, Janoekovitsj. UNA-UNSO leden, verzorgde beveiliging voor de aanhangers van Joesjenko en Julia Timosjenko op het Onafhankelijkheid plein in Kiev in 2003. UNA-UNSO staat ook gerapporteerd als zijnde nauwe banden te hebben met de “Duitse Nationale Democratische Partij” (NDP).
Sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991, zitten de para-militaire UNA-UNSO-leden achter elke opstand tegen de Russische invloed. De rode draad in hun gewelddadige campagnes is altijd “anti-Rusland”. De organisatie, maakt volgens een veteraan van Amerikaanse inlichtingendiensten, deel uit van een geheime NAVO “Gladio” organisatie, en is niet alleen maar een Oekraïense nationalistische groep zoals deze het liefst aangeduid wordt in de westerse media.
VS saboteerde overeenkomst met EU
Volgens de veteranenbronnen, is officieel bevestigd dat de UNA-UNSO betrokken is geweest bij de Litouwse gebeurtenissen in de winter van 1991, de oorlog voor de Pridnister Republiek 1992, de anti-Moskou Abchazië Oorlog in 1993, de Tsjetsjeense oorlog, de door de Amerikanen georganiseerde Kosovo-campagne tegen de Serviërs, en de 8 augustus oorlog in Georgië, 2008.
Volgens de verslagen zijn de UNA-UNSO para-militairen betrokken bij elke vuile NAVO oorlog in het post-Koude Oorlog tijdperk, altijd vechtend aan de zijde van de NAVO. Deze mensen zijn gevaarlijke huurlingen die over de hele wereld worden gebruikt om in de vuile oorlogen van de NAVO te vechten, en om Rusland erin te luizen, vanwege het feit dat deze groep zich voordoet als “Russian Special Forces”. Dit zijn de echte boosdoeners, de slechteriken. De bronnen dringen erop aan om de zogenaamde ‘nationalisten’ te vergeten als daders van de scietpartijen. In werkelijkheid zijn de UNA-UNSO para-militairen de scherpschutters.
Als het waar is dat de UNA-UNSO niet de Oekraïense oppositie is, maar eerder een zéér geheime NAVO troepenmacht die de Oekraïne als basis gebruikt, zou het suggereren dat het EU-vredescompromis met de gematigden waarschijnlijk werd gesaboteerd door een grote speler die uitgesloten was van het diplomatieke overleg op 21 februari, namelijk Victoria Nuland’s States Departement. Zowel Nuland als de ultra-rechtse republikeinse senator John McCain hebben contact gehad met de leider van de Oekraïense oppositie partij “Svoboda”, waarvan de leider openlijk antisemitisch is die nog steeds de daden van het hoofd van de SS-Galicia Division in de Tweede Wereldoorlog verdedigt.
De partij werd in 1995 geregistreerd en noemde zich in eerste instantie de “Social National Party of Ukraine” en gebruikte het hakenkruis als logo. Svoboda is het electorale front voor de organisaties van neo-nazi’s in Oekraïne zoals UNA-UNSO.
Een verdere aanwijzing dat Nuland’s hand vorm heeft gegevens aan de Oekraïense gebeurtenissen is het feit dat het nieuwe Oekraïense parlement Nuland’s keuze, Arseny Yatsenyuk, van Timosjenko’s partij heeft aangesteld als hoofd van het nieuwe kabinet.
Ongeacht de uiteindelijke waarheid is duidelijk dat Washington de nieuwe economische verkrachting van Oekraïne heeft voorbereid, gebruikmakend van haar controle over het Internationale Monetair Fonds (IMF).
IMF Plundert Oekraïense kroonjuwelen
Op het moment dat de “Oppositie” een door het volk gekozen president naar een onbekende locatie in ballingschap heeft gedreven en de nationale oproerpolitie “Berkut” machteloos werd, heeft Washington geëist dat Oekraïne zich onderwerpt aan verliesgevende IMF-condities.
IMF wurgcontract
Tijdens de onderhandelingen afgelopen oktober, eiste het IMF dat Oekraïne dubbele prijzen zou gaan rekenen voor gas en elektriciteit, zowel voor de industrie als voor woningen, dat het verbod op de verkoop van rijke landbouwgronden aan particulieren werd opgeheven, een grondige revisie van hun economische belangen, devalueren van de munt, het halveren van staatsfondsen voor schoolkinderen en ouderen en het drastisch verlagen van de pensioenen, als zijnde een “balans in begroting.” In ruil daarvoor zou Oekraïne een schamele 4 miljard dollar krijgen.
Vóór de verdrijving van de op Moskou leunende regering Janoekovitjs, was Moskou bereid om zo’n 15 miljard dollar aan Oekraïense schulden op te kopen en om de gasprijs met éénderde te verlagen. Begrijpelijkerwijs is het nu niet meer waarschijnlijk dat Rusland nog bereid is om deze steun te geven.
De economische samenwerking tussen Oekraïne en Moskou was iets waar Washington vastbesloten was om deze koste wat kost te saboteren.
Dit drama is verre van voorbij. De inzet heeft betrekking op de toekomst van Rusland, de relatie tussen de EU en Rusland, en de wereldwijde macht van Washington, of althans, de lieden in Washington die nieuwe oorlogen zien als het belangrijkste instrument van het beleid.
Bron: GlobalResearch.ca
Uncategorized